เครื่องมือดักจับตายนกที่หากินผลไม้ แมลง บริเวณกิ่งไม้ ต้นไม้ เช่น นกปรอด นกกางเขน โดยผูกแขวนห้อยกับกิ่งไม้ จึงมีชื่อเรียกตามลักษณะที่พบเห็นว่า “โตงเตง” ทำจากไม้ไผ่เหลาไว้ผิวกว้าง 2 เซนติเมตร ยาวประมาณ 1 เมตร ถัดปลายขึ้นมาข้างละ 2 เซนติเมตร บากเจาะเซาะร่องกว้างประมาณ 1 เซนติเมตร ยาว 16 เซนติเมตร ใช้เป็นไม้โครง จากนั้นจึงดัดงอเป็นรูปเกือกม้า ให้ปลายโครงห่างกันประมาณ 25 เซนติเมตร ใช้เชือกยึดผูกปลายไว้ เหลาไม้ไผ่อีกชิ้นหนึ่ง ยาว 28 เซนติเมตร กว้าง 2 เซนติเมตร ใช้เป็นไม้ฐาน บากริมไม้ทั้งสองข้าง สอดเข้าในร่องไม้โครงวางบนไม้ขัด จับเลื่อนขยับขึ้นลงได้คล่อง ใช้ทำเป็นไม้สับ ผูกเชือกที่ปลายไม้สับเพื่อใช้ผูกกิ่งไม้เป็นน้ำหนักถ่วง ผูกเชือกกลางโครงไม้ข้างบน ต่อมายังโคนสลัก เหลือปลายเชือกอีกด้านหนึ่ง เพื่อผูกกับกิ่งไม้
วิธีการดัก โดยมากจะเน้นดักนกปรอด ที่หากินผลไม้และแมลง โดยใช้เชือกผูกกับกิ่งไม้ ให้โตงเตงแขวนห้อยใช้เชือกผูกที่ริมไม้สับ รวบผูกมัดกับไม้ขอน เพื่อใช้เป็นน้ำหนักถ่วง ใช้ลูกไม้ เช่น ลูกตำลึงสุก ลูกหว้า ลูกข่อย ลูกตะขบ ลูกพริกสุกหรือใช้แมลงเล็กๆ เช่น จิ้งหรีด ตั๊กแตน ตามแต่จะหามาได้ใช้เป็นเหยื่อหลอกล่อนก โดยผูกไว้ที่ฐานหรือไม้ขัด ยกไม้สับขึ้นขัดกับปลายไม้สลักที่ระหว่างกลางโครงไม้ ปลายสลักขัดกับไม้ ปล่อยให้เครื่องมือห้อยแขวนโตงเตงทิ้งไว้ เมื่อนกเห็นเหยื่อและปลอดจากคนก็จะบินเข้ามาเกาะบนไม้ขัด ทำให้ไม้ขัดยุบหลุดออกจากปลายสลัก น้ำหนักถ่วงจากขอนไม้ก็ทิ้งตัวบานลง ดึงให้ไม้สับเลื่อนลงภายในร่องอย่างรวดเร็ว ทับสับลงบนตัวนกทันที