Traditional Objects of Everyday use

จอหนัง เป็นของเล่นพื้นบ้านไทย นิยมเล่นกันทั้งในหมู่เด็กชายและเด็กหญิง อายุของผู้เล่นประมาณ 5-10 ขวบ การที่เรียกว่า จอหนังมาจากรูปร

จั๊กจั่น หรืออีกชื่อหนึ่งที่คนสมัยก่อนเรียกกันว่า อ๊อดๆ เป็นของเล่นพื้นบ้านที่เกิดจากการเลียนเสียงสัตว์ร้องตามธรรมชาติ เป็นของเล่น

จานบิน เป็นของเล่นที่เกิดจากภูมิปัญญาของกลุ่มเด็กเลี้ยงควายตามท้องไร่ท้องนาในอดีต ที่คิดประดิษฐ์ของเล่นชิ้นนี้ขึ้นมาเพื่อแก้เหงา

จิ้งหน่องเป็นดนตรีพื้นบ้านที่เด็กเล่นกัน โดยการเป่าไม้ไผ่และใช้นิ้วดีด ทำให้เกิดเสียงเป็นจังหวะ บางแห่งเรียกจิ๊งหน่องและนิ๊งหน่อง

จะเล่นคนเดียว สองคนแล้วผลัดกันเล่นหรือเล่นพร้อมกันหลายๆ คน ขึ้นอยู่กับขนาดของชิงช้า คำนึงถึงความแข็งแรงของวัสดุที่นำมาใช้

ของเล่นเสริมพัฒนาการหลายด้านช่วยฝึกสมาธิ กระบวนการคิด การวางแผนในการหาจุดสมดุลหรือเล่นฝึกจำนวนนับได้แรงบันดาลใจมาจากการเลียนแบบธรร

ดอกอัญชัน เป็นดอกไม้จากต้นไม้ล้มลุกริมรั้วหาได้ทั่วไป ดอกอัญชันมีหลายสีทั้ง ขาว ม่วง ฟ้า ม่วงอ่อน ฟ้าอ่อน มีทั้งแบบกลีบซ้อนและกลีบ

ดาบไม้ของเด็กเล่นก็ใช้วิธีการเลียนแบบมาจากดาบจริง แต่การที่เด็กจะใช้ดาบจริงจะอันตราย ผู้ใหญ่จึงได้คิดทำดาบไม้ขึ้นมาใช้แทนดาบจริง